Suchergebnisse

This article analyzes the major developments and general trends in Türkiye-Europe relations over the last century to make the main argument that Europe, which had been the main determinant of Turkish foreign policy in recent centuries, has gradually lost that position. Whereas European states, with which Türkiye had the closest economic and political relations at the time of the Republic's foundation, remain significant in terms of foreign direct investments and external trade today, their share in those fields has notably decreased compared to a century (and even 30 years) ago. During the last two decades, when the global power struggle intensified, European governments opted to adopt an incomprehensible policy of pressure and sanctions against Türkiye's democratically elected Justice and Development Party (AK Party) government instead of trying to keep the country, a long-time ally, in their corner. This article also discusses why the relevant countries behaved that way and how the Turkish government responded to such behavior.

Son on yılda, Türk siyaseti çalışanları en fazla meşgul eden soruların başında, "Türkiye?nin ekseni mi kayıyor?? sorusu gelmektedir. Bu soru birbirini tamamlayan ve yanlışlayan çok sayıda öğretici çalışmanın üretilmesine neden olmuştur. Fakat hala bu sorunun mevcut Türk dış politikasını anlamada doğru bir soru olup olmadığı konusunda ikna edildiğimizi söylemek zordur. Bu konuda çok sayıda çalışma yapılması, sorunun cevaplanması hususunda kendi içinde tutarlı argümanların bulunduğu anlamına gelmemektedir. Elinizdeki çalışma bu konudaki mevcut literatürü değerlendirerek, ilgili sorunun önemini ve sorunlarını tartışmayı hedeflemektedir. Bu tartışmanın ardından da daha sistematik ve belirli bir teorik çizgiye konumlanmış yeni çalışmaların çağrısını yapmaktadır. ; In the last decade, one of the most important questions Turkish scholars tried to answer is the question that "Is there a shift in Turkey?s axis"? This question led to the production of a large number of commendable studies that are either complementary or contradictory. But we are still not convinced that this question is the right question in understanding the current Turkish foreign policy. Moreover, we cannot say that we have made a remarkable progress in finding consistent concepts and arguments on how to answer this question. The present study discusses the current literature motivated by this question and tackles the importance and problems of answering it. After this discussion, the paper calls for a more systematic and theoretically driven studies to be written.